Een ongeluk zit in een klein hoekje

Op donderdag 14 mei fietste ik van mijn werk naar huis over de Amsterdamse Brug. Niets aan het handje, ik fietste lekker op het fietspad en hield gewoon rechts en toen gebeurde het... Een scooter reed van achteren tegen mij aan!! Het ging behoorlijk hard allemaal, het was gebeurd voor ik er erg in had. Wat een ravage: mijn fiets lag achter me, de jongen lag een stuk voor me, nog verder daarvoor lag zijn scooter + her en der verspreid wat onderdelen, zijn helm lag nog verder weg. Gelukkig kon ik weer opstaan, ik was echt enorm geschrokken!! De jongen bleef liggen, hij riep iets van sorry, mevrouw en hij zei dat hij voor iets (glas?) uitweek en toen mij raakte. Ik liep naar hem toe: zijn vinger stond heel raar en bij zijn voet miste hij wat vel. Een andere jongen heeft de politie en de ambulance gebeld, die waren snel ter plaatse. De jongen werd op een brancard afgevoerd, het zag er allemaal heftig uit, maar wat ik al zei het ging ook behoorlijk hard. Ik stond te trillen op mijn benen. Mijn bovenbenen zijn helemaal blauw en behoorlijk gekneusd. Waarschijnlijk ben ik door de aanrijding van achteren wat omhoog gewipt en vervolgens met mijn bovenbenen tegen het voorste kinderstoeltje aangekomen. Dit heeft mijn verdere val waarschijnlijk wel afgremd, ik denk dat ik me vervolgens heb opgevangen met mijn handen en met met name mijn rechterarm. Een dag later voel je je stijf en voel je de spierpijn pas echt..., de schrik blijft er ook wel even inzitten. De dag erna hoorde ik alle scooters aankomen! Ik heb nog met de politie gebeld de jongen is die zelfde avond nog uit het ziekenhuis ontslagen.

Geluk bij een ongeluk? Dat zeker!!
Gelukkig zaten Zoe en Milou niet bij me op de fiets!
Gelukkig ben ik niet op mijn hoofd (of tanden, gruwel) terechtgekomen en
gelukkig heb ik niets gebroken. Blauw en gekneusd en geschrokken, dus dat komt allemaal wel weer goed!! Voor hetzelfde geld, verandert zo iets doms de rest van je leven ... ... ...

Een geschrokken Nic