Vanaf ons hostel vertrekken we lopend naar La Sagrada Familia. Het ziet er prachtig uit, maar het is ook hier work-in-progress!! Het plan was om ook La Sagrada Familia van binnen te bekijken, maar er stond een lange rij, die zelfs helemaal de hoek om ging..., bovendien kwam de zon door..., vooral buiten blijven dus! Op naar Parc Guell.
La Sagrada Familia
De weg naar Parc Guell loopt behoorlijk naar boven. Al klimmend komen we bij dit mooie park, die Gaudi heeft niet stilgezeten: wat een prachtig plafondje (plafonnetje?)
Cadeautje gekocht voor Zoe en Milou en Annemarie en Arthur en dan gaan we weer richting het strand. Het was niet heel druk op het strand, maar het aantal Nederlanders rondom ons nam toe.
Voor we naar Barcelona vertrokken, waren we er door meerdere mensen op gewezen dat we goed op onze tassen moesten letten. Heel wat mensen blijken in Barcelona beroofd te zijn. We lagen lekker op strand, toen Marjanne op een gegeven moment dacht, gebeurt er nu iets om ons heen? Ik had niets in de gaten, ik lette dan ook voornamelijk op de duiven (ja, ook hier on the beach!). Op een gegeven moment kwam een Spanjaard aan ons vragen waar de Vila Olimpica was (nou, dit was vreemd, dat dorp ligt namelijk 200 meter verderop). Ik had mijn tas (toevallig) vast en Marjanne was al op haar hoede. Deze man vroeg waar we vandaan kwamen etc. en plots was daar de tasjesroof van de familie naast ons. Ook bij deze familie was een man aan het vragen waar ze vandaan kwamen. Wij werden afgeleid, met de bedoeling dat we ons zouden omdraaien (dit werkte), de familie werd afgeleid en een derde persoon ging er met de tas van de oma van de familie vandoor: echt erg, blijf toch met je poten van andermans spullen af!! Het was een familie bestaande uit 3 kinderen, een mama en een oma. Erg hoor, gewoon waar de kinderen bijstaan...Wij zijn met oma naar het politiebureau gegaan, de mama zou ondertussen de pasjes laten blokkeren. Daar zaten we dan op een piepklien politiebureau. Twee bureautjes, twee agenten en een rijtje stoelen. Eerst deed de oma aangifte (er zat veel in dat tasje! o.a. een varifocale bril), daarna volgde de getuigenverklaring van Marjanne en mij. De man die ons afleidde konden we wel omschrijven. Toen we net met onze beschrijving bezig waren, kwam een gezin (4 volwassenen) het piepkleine politiebureautje binnen, waar behalve wij en de politieagenten, nog 2 andere mensen binnen waren: volle bak. Wij moesten wijken, want er was een kind kwijt. Dit werd gelukkig snel opgelost! Een andere groep die aangifte kwam doen werd verwezen naar een politiebureau verderop en we konden dus weer verder met de beschrijving...
Wat is pokdalig in het Spaans?? Want zo'n gezicht had deze man wel. Later lazen we in de Spaanse getuigenverklaring iets over acne, dus het zal wel duidelijk geworden zijn. Er kwamen nog 2 Nederlanders aangifte doen, ipod4 gejat..., wij waren inmiddels klaar en het was duidelijk tijd voor Sangria!! Dat hadden we wel verdiend!! Terug naar het strand!
's Avonds lekker tapas gaan eten bij Toc de Mar en plannen gemaakt over hoe we deze tasjesrovers te grazen kunnen nemen. De inhoud van onze neptas zou in iedergeval zeer smerig worden!!
Dit hadden we wel verdiend!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten